Ir al contenido principal

adiOs inviernO

Desde hace unos dias siento crecer la hierba bajo mis pies.
En el parque hay un arbol que ya tiene hojas verdes, descaradamente verdes. Ha desafiado al frio y a la lluvia para lucir su verdor en soledad. Y le ha dado resultado.
El borde de mi camino se empieza a llenar de flores, de todos lo colores.
Y ahora hay mas sonrisas, con eso de que ya no tenemos que llevar la bufanda hasta las orejas...
El frio nos va dejando, poco a poco, no le gusta dejar de ser el unico protagonista.
Dentro de unos dias llegara la primavera, si, si, esa que la sangre altera, os puedo asegurar que ya se notan los efectos.
El sol me muerde las orejas.

de rAnita nOe

Comentarios

nimue ha dicho que…
el ciclo se repite... ves, aquí en cambio empieza a hacer frío :)
feliz primavera!
Anónimo ha dicho que…
Se hace raro leerte...
Cuando el verano se va en este hemisferio...

Un besito, de Sapo a Rana.
Anónimo ha dicho que…
Pues no vulevas que aquí vamos al revés y te puedes resfriar!!
rAnita nOe ha dicho que…
nimue, ya era hora de que os tocara un poquito de fresco..

anonimo.. aqui se hacen raras muchas cosas..

dhamma... con frio y todo yo salgo el 20 de diciembre.. jiji

petonets
dospoals ha dicho que…
Doncs ací s'acosta la tardor, que m'agrada molt més, així fins a mitjan desembre. Després ja no em fa tant de goig, fins que arribarà març i abril.
rAnita nOe ha dicho que…
dospoals.. a mi m'agrada molt l'estiu.. la piscina, la platja.. uhms..

petonets

Entradas populares de este blog

siempre hay una primera vez..

siempre hay una primera vez para todo.. para escribir un blog y hacer amigos. para leer un libro. para estudiar biomecanica. para echarte de menos. para tomar mate. para salir corriendo. para volver a casa. para cogerte de la mano. para ponerse el abrigo, que ya hace mucho frio. para caminar bajo la lluvia. para dormir hasta tarde. para sentir el aire. para decidir olvidarte. para sentir que te enamoras de nuevo. para decirte te quiero. hoy he echo todas esas cosas... menos volver a casa. de rAnita nOe

1186

Ser paciente. De paciencia y de salud, no se me dan por naturaleza. Pero las respuestas llegan y es como si entre las nubes oscuras del que podría ser o el que será se colara un rayo de sol que disipa la niebla en mi cabeza. Las respuestas llegan y los engranajes se ponen en marcha. Bien sabido es que las cosas de palacio van despacio, parece que aquí en Devon incluso un poco más, pero todo fluye y poco a poco irán sucediendo las cosas, de paciencia y de paciente. Siento la primavera llegar. Ya queda menos. Paciencia. N

1180

Luchar contra el cansancio y la soledad. Contra las espectativas, contra el no llegar. Confiar no siempre es fácil, plenamente y sin reservas, confiar. Pero siempre vale la pena, a pesar del miedo, a pesar de no saber cuáles son los planes o los tiempos. Un paso más adelante, un paso más cerca. Un nuevo trabajo. Confiar. N.