Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de mayo, 2009

me llegÓ la primavera...

¿Y qué hace uno en primavera? Limpia, uno en primavera limpia. Hoy he limpiado mi cuarto, armarios y todo. Me he deshecho de apuntes que tenía estratégicamente guardados desde hace cuatro años. Y otras cosas también. Así que ha tocado revisar, clasificar y tirar. Sobre todo tirar. Porque no es que no quiera guardarlo, es que no tengo dónde. Ni tampoco tengo cómo llevármelo todo cuando me vaya. Así que pa'juera! Es curioso, internamente también estoy haciendo limpieza... Vuelvo a decir que la primavera me ha llegado en cuestión de limpieza nada más, que ya me imagino a más de un@ y a más de dos también pensando en otras direcciones.. de rAnita nOe

pOcO a pOcO

Se termina una semana que empezó a lo grande. No negaré que estoy cansada, pero sin duda ha valido la pena cada momento. Se termina un mes más que turbulento. Las cosas que han pasado han sido muchas y todas juntas.. No negaré que estoy muy cansada, no solo físicamente. Pero ahora no es momento de mirar atrás y lamentarse, en realidad nunca es momento para eso. Intento mirar el lado bueno de todo. Lo positivo y aprender. Pero hay cosas a las que cuesta mucho verles el lado bueno. Este mes he perdido una parte de mi corazón. Entregada a una amistad que ya no existe. Y el corazón es una cosa que no va y vuelve. Un pedacito de mi se fue con esa amistad. Y no volverá a no ser que volvamos a ser amigos. Con tiempo. Porque por ahora creo que ninguno de los dos esta preparado para ello. El lado bueno de esta situación es que las nuevas amistades se valoran más, se miran con otros ojos y traen mucha felicidad. Mucha. Llevo varios dias sin escribir nada porque venía y veía las fotos. Y no tenía

de las cámaras de quinO y jess, algunas.

gracias, gracias, gracias. por bancarme, por hacerme reir tanto y por las fotos, que son preciosas. cada uno a vuestra manera habéis hecho que éste fin de semana sea inolvidable. y yo lo necesitaba. volveré. de rAnita nOe

últimOs mOmentOs en buenOs aires

(mamá, quiero un gato! jaja de momento me conformo con sacarle fotos a los que había en el jardín botánico.. ah! y la jirafa, tenía vergüenza =) ) de rAnita nOe

buenOs aires queridO

Que bien me ha hecho salir de la villa. No me había dado cuenta de todo lo que arrastraba hasta que he podido verlo desde otra perspectiva. Necesitaba un respiro.. Estos días he disfrutado del tiempo, de gente nueva y de sacar fotos. Ilda es una chica fantástica, dónde estoy parando. Una amistad nueva. Hoy hemos ido a pasear con otros amigos fotógrafos al cementerio de recoleta y a otros lugares. He sacado unas cuantas fotos y me lo ha pasado muy bien. Más amigos nuevos. Os dejo unas cuantas fotos. Ésta tumba me gustó mucho, por la escultura y por el texto. -servicio de mensajería instantánea- -de tanto esperar, le salieron raíces- -amistades nuevas- -a ras de suelo- -ilda y yo- -silueta- Mañana me iré con Iun al rosedal y a dar otra vuelta por ahí. Ayer compré algo de ropa (rápido e indoloro, jaja) y mañana por la noche volveré a casa. Me hace sentir encontrar gente nueva, y poder llamarlos amigos. de rAnita nOe

un cambiO de aires

me voy a buenos aires unos días. pasear, comprar ropa de invierno y un encuentro de fotógrafos. y sobre todo un descansito. vuelvo el lunes por la noche. que tengáis un buen fin de semana. besobeso de rAnita nOe
Cáete por las escaleras cuando tengas tiempo, que total es gratis. No me voy a morir, pero tengo la rodilla izquierda cómo si fuera de otra persona. A dos días de irme de viaje.. Escaleras de mierrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr coles. de rAnita nOe

hOmenaje a Benedetti

Hagamos un Trato: Compañera, usted sabe que puede contar conmigo, no hasta dos ni hasta diez sino contar conmigo. Si algunas veces advierte que la miro a los ojos, y una veta de amor reconoce en los míos, no alerte sus fusiles ni piense que deliro; a pesar de la veta, o tal vez porque existe, usted puede contar conmigo. Si otras veces me encuentra huraño sin motivo, no piense que es flojera igual puede contar conmigo. Pero hagamos un trato: yo quisiera contar con usted, es tan lindo saber que usted existe, uno se siente vivo; y cuando digo esto quiero decir contar aunque sea hasta dos, aunque sea hasta cinco. No ya para que acuda presurosa en mi auxilio, sino para saber a ciencia cierta que usted sabe que puede contar conmigo. Mario Benedetti. Se le terminó la vida. Nos quedó su poesía. de rAnita nOe

nO hay más leña que la que ardiÓ

Tengo ganas de gritar. De gritar tan fuerte que consiga arrancar toda la rabia que tengo adentro. Porque aunque suene simple decirlo, eso es lo único que ha quedado. Por lo menos ya no buscaré más excusas, ya no tendré la necesidad de justificar tu comportamiento. Ya no necesito buscar una solución. No sé cómo hemos llegado a éste punto. Ni siquiera voy a considerar tu argumento cómo válido. Que yo haya cambiado no es razón para que tú te alejes. Por lo menos no si te refieres al cambio que yo he realizado de, por primera vez en mi vida, pensar antes en mi que en los demás. Darme un poco de importancia cómo persona. Porque lo que yo quiero también importa. Has tardado un mes en juntar el coraje para venir a hablar conmigo, y total para decirme que hubo un momento en que nuestra amistad dejó de importarte. Si hubiera sido yo, te aseguro que me hubiera costado mucho más juntar el valor para decirle eso a alguien. No consigo entender cómo una persona puede dejar de importarle otra por la

las últimas

-frío, cómo para usar bufanda- -experimentos de cómo meter una cocina en una burbuja- -empecemos la revolución- feliz fin de semana. de rAnita nOe

I am what I am

Sólo sé ver el mundo a través de mis ojos. A través de todas las cosas que me han pasado y de todo lo que he aprendido. De los libros aprendí cultura, de la tele aprendí a no creer en todo lo que te dicen y de la gente aprendí a ser quien soy, no quien ellos dicen que debo ser. Nunca seguí las reglas que no estuvieran fundamentadas en la razón. No estoy acostumbrada a seguirle la corriente a nadie por el simple hecho de encajar. No espero ni necesito la palmadita de nadie en la espalda. Soy quien soy por el trabajo que dedico a construirme a mi misma. No me gustan la gente que no hace lo que dice ni que quiere tener siempre la razón. Sigo aprendiendo a pedir perdón ya que he descubierto que no soy capaz de dejar de equivocarme. No le digo "Te quiero" a cualquiera, y cuando lo digo no es una sola vez y para siempre. Es algo que merece ser repetido, para el que lo dice pues le sirve para recordar a quien quiere, y para el que lo recibe porque a veces oirlo es mayor demostración

tinc fred.

Tinc fred. Un fred lleig. Com el que descriu la Nimue al seu blog. No es un fred tipic de la tardor, ni res paregut al fred de l'hivern. Es un fred que es comença dins. Al cor. I va gelant la sang poquet a poquet. Desde el cor fins als dits dels peus. Odie tindre els peus freds. Diuen que a on hagué foc sempre queden cendres. Pero ningú diu que les cendres son fredes. Es clar que no es pot borrar una part de la vida. Pero no m'agrada que tot el que hi queda siguen cendres. El fred ha gelat els meus sentiments i ni tan sols puc sentir tristesa. El qu'em passa ratlla l'indiferencia. Supose que et sents aixi quan estas buida per dins, perque ja has donat tot el que tenies, no t'has guardat res per a lluitar contra el fred. L'hivern es convertira en primavera. I tu m'hauras perdut. de rAnita nOe
-buganvilla blanca- El tiempo ha dejado de importar. de rAnita nOe

Silence

Silence Originally uploaded by JenniPenni ( She inspires me) This time it's you who has no more to say. This time is you who ran way. Who decided when and how this would end. Your choices make me stay silent. You've sealed my voice. I have no more words. I'll keep the love inside. ( Ella me inspira) Esta vez eres tú el que no tiene nada más que decir. Esta vez eres tú el que salió corriendo. Quién decidió cuando y cómo termina esto. Tus elecciones me hacen estar en silencio. Sellaste mi voz. No tengo más palabras. Mantendré el amor dentro. de rAnita nOe

sigO

(puesta de sol del domingo. sin photoshop. haz click encima para verla en grande) La procesión va por dentro y nunca mejor dicho. Cada día un poquito más adelante, un poquito más arriba. Intento no quedarme quieta. No desaparecer debajo de mis pensamientos. Son muchas cosas las que están pasando, todas juntas y necesito seguir a flote. Me gustaría estar en casa. Os echo de menos. Londres también estaría bien =). Me canso de echar de menos a la gente. Y sobre todo a la que tengo cerca. Pero no soy yo la que hace las elecciones. Aunque me duelan. Mañana será un día nuevo para hacer las cosas mejor. de rAnita nOe

1 year

Feliz aniversario! Tal día cómo hoy hace exactamente un año aterrizaba en L.A. Airport. Comenzaba una aventura que todavía no ha terminado. Volveré. de rAnita nOe
de rAnita nOe

fuerza

I've made mistakes in my life. I've let people take advantage of me, and I accepted way less than I deserve. But I've learned from my bad choices, and even though there are some things I can never get back and people that will never be sorry, I'll know better next time and I won't settle for anything less than I deserve. He cometido errores en mi vida. He dejado que la gente se aproveche de mi, y he aceptado mucho menos de lo que me merezco. Pero he aprendido de mis malas elecciones, y aunque hay cosas que nunca recuperaré y gente que nunca se arrepentirá, sabré hacerlo mejor la próxima vez y no aceptaré menos de lo que me merezco. de rAnita nOe
hay dos días de los que no sirve preocuparse hoy: ayer y mañana. de rAnita nOe