Y si te quiero, que?
Hay momentos de la vida que nos superan. Las circunstancias se nos escapan de las manos y no sabemos bien como reaccionar. O cómo salir de ellas. Estos últimos meses han pasado demasiadas cosas. Algunas incontrolables por mi parte, otras de las que he tenido que aprender a salir adelante. Algunas heridas siguen abiertas, tardarán tiempo en curar, pero he decidido seguir viviendo, sin quedarme en el pasado. Hay que crecer.. Hoy ha sido un día importante, se han concretado planes y deseos de hace muchos meses.. He tenido la primera reunión con los pacientes de la tesis, y si Dios quiere y todo sale bien, pronto estaré terminando todo. Por fin. Estoy segura de que van a surgir otras cien mil complicaciones, pero los pasitos que voy avanzando no tienen vuelta atrás. Las circunstancias cambian, aparece gente nueva en mi vida y me hace sentir bien. Muy bien. Y decido ser feliz ahora. Con lo que tengo. de rAnita nOe
Comentarios
igual lo podriamos hablar
:p
es la misma pregunta planteada al reves, curioso eh!
Anda.. entra a por otra...
namaga, hablamos de lo que quieras.
petitacriatura, a ti tambien te quiero.. jiji.
lokura, no habia leido tu post, pero me gusta el otro planteamiento tambien..
nepo.. gracias.. jaja
petonets.
Besitos
Por cierto, yo soy un sapo.
Un besín, ranita.
anonimo asecas.. bienvenido.. vuelve siempre.
petonets
pero ya podria contestar quien tiene que contestar.. !!
besitos
memoria, lo que tenga que ser sera.. digo.
besitos
el que té de bo haver aprovat és que amb el sou fix de l'estat podré hipotecar-me tranquil·lament per a fer-me una casa, com jo voldré (mobles, parets, habitacions, etc) i viure independent.
Quan acabaràs els teus estudis, ja t'ho hauràs de plantejar, ja...
10
nimue.. besitos